Palliatieve zorg / euthanasie

Het leven is mooi, maar ook kwetsbaar.

Soms kunnen we als dokter mensen beter maken, vaak geruststellen, maar soms moeten we ook erkennen dat er geen uitzicht op herstel is.

Als dokter is de plaats: naast de patient. Als een soort gids of loods. Om met raad en daad bij te staan. En waar het vaarwater moeilijker is, zijn de contacten frequenter.

Om principiele redenen verricht dokter Hamelink geen euthanasie. Natuurlijk is het gesprek erover altijd mogelijk, of u gewoon eens van gedachten wilt wisselen tot het moment dat u meent dat dit nog de enige uitweg zou zijn. De positie van de dokter is immer ‘naast’ de patient: om zoveel mogelijk het lijden te verlichten. Als de therapeutische mogelijkheden uitgeput zijn kan palliatieve sedatie uitredding bieden.

Euthanasie wordt in Nederland gedaan met inachtneming van zorgvuldigheidscriteria. Als daaraan voldaan wordt zal de arts die het uitvoert niet vervolgd worden voor het in principe strafbare feit van het beëindigen van een leven.

Hoewel een veelheid aan artsen euthanasie toepassen en hoewel mensen een euthanasieverklaring opstellen: men kan geen recht op euthanasie claimen.

Het is uiteindelijk aan degene die het doet om aan zijn geweten te verantwoorden of hij/ zij het kan uitvoeren. Die keuze kan geen ander maken, ook een andere dokter niet.

Het is dan ook een zeer persoonlijke en intieme beslissing die niet lichtvaardig genomen kan worden.

Als u uitdrukkelijk wenst dat euthanasie tot de uitkomsten van uw huisarts behoort, het volgende:

Ik beschouw het als mijn taak om te zorgen voor een nette, correcte overdracht aan een collega, schriftelijk zowel als mondeling, indien u aangeeft dat u een collega heeft bereid gevonden om uw aanvraag tot overname ivm euthanasie in behandeling te nemen. Omdat ik niet kan kiezen voor die andere dokter of welke collega op dat moment wel/ niet beschikbaar/ bereid is etc. beschouw ik het NIET als mijn taak om een collega voor u uit te zoeken. Daarenboven is geen enkele dokter (in deze omgeving voor zover ik weet) er ‘gelukkig’ mee om euthanasie uit te voeren. Het is een zeer belastende ingreep. Dat ik het zelf principieel niet doe betekent ook dat ik er de grootste moeite mee heb het een ander te vragen. Het is dan ook niet mijn verzoek, maar het uwe.

U kunt ook via de http://www.levenseindekliniek.nl.nl een arts benaderen. In dat geval blijf ik in principe uw behandelaar, maar start een parallel-traject waarbij beoordeeld wordt of u in aanmerking komt.

Zonder euthanasie is met het levenseinde mijns inziens goede begeleiding mogelijk, waarbij zoveel gestreefd wordt naar uw comfort. Volgens de regels der kunst kunnen diverse symptomen verlicht worden, met name pijn en kortademigheid, maar ook verwardheid en misselijkheid. Indien het niet lukt dit bij volle bewustzijn te bereiken moeten soms keuzes gemaakt worden. Hierin heeft de patiënt in principe het belangrijkste woord. Ook is input van de familie of andere mantelzorgers belangrijk en kan thuiszorg uitkomst bieden. Eventueel kan de zorg in een hospice worden voortgezet. Indien nodig kan volgens de richtlijnen ook het bewustzijn verlaagd worden tot een soort slaaptoestand, totdat ‘het kaarsje uitgaat’. Uiteraard is deze periode vaak zeer inspannend. Soms is het mogelijk dat de dokter ook buiten kantoortijden bereikbaar is. Hij zal dit dan met u bespreken.